کد مطلب:149420 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:118
اصحاب بنی امیه در کربلا با عقیده ی خودشان می جنگیدند
موضوع عجیب این است كه اعوان یزید در حادثه ی كربلا و حادثه ی مدینه یك نوع خست و دنائتی نشان دادند كه نظیر نداشت. اینها این كارها را می كردند در حالی كه كافر و منكر مطلق نبودند، واقعا نماز می خواندند و شهادتین می گفتند. عقاد می گوید:
بل حسبك من خسة ناصریه (یزید) انهم كانوا یرعدون من مواجهة الحسین بالضرب فی كربلاء لاعتقادهم بكرامته و حقه، ثم ینتزعون لباسه و لباس نسائه فیما انتزعوه من أسلاب، و لو أنهم كانوا یكفرون بدینه و برسالة جده لكانوا فی
شریعة المروءة أقل خسة من ذاك. [1] .
از اینجا معلوم می شود كه جنگ اصحاب ابن زیاد جنگ عقیده نبوده بلكه جنگ با عقیده بود، یعنی به خاطر شكم و ریاست و دنیا با عقیده ی خودشان می جنگیدند و از یك نظر اینها از كفار بدر و احد پست تر بودند زیرا جنگ آنها تا حدی جنگ در راه عقیده بود.
بل حسبك من خسة ناصریه (یزید) انهم كانوا یرعدون من مواجهة الحسین بالضرب فی كربلاء لاعتقادهم بكرامته و حقه، ثم ینتزعون لباسه و لباس نسائه فیما انتزعوه من أسلاب، و لو أنهم كانوا یكفرون بدینه و برسالة جده لكانوا فی
شریعة المروءة أقل خسة من ذاك. [1] .
از اینجا معلوم می شود كه جنگ اصحاب ابن زیاد جنگ عقیده نبوده بلكه جنگ با عقیده بود، یعنی به خاطر شكم و ریاست و دنیا با عقیده ی خودشان می جنگیدند و از یك نظر اینها از كفار بدر و احد پست تر بودند زیرا جنگ آنها تا حدی جنگ در راه عقیده بود.
[1] [در پستي ياوران او (يزيد) همين بس كه در كربلا به جهت اعتقادي كه به كرامت و حق آن حضرت داشتند از مقابله ي رو در رو با آن حضرت مي هراسيدند، ولي پس از شهادت لباس او و زنانش را در ميان اموال غارت شده بيرون مي آورند. و اينان اگر به دين او و رسالت جدش هم كافر بودند، اين عمل آنها در مذهب مردانگي پست ترين كار بود.].